Z Kroniki Parafii
W roku 1917 mieszkańcy Stróż podjęli decyzję wybudowania kościoła. Już w październiku 1917 roku przystąpiono do pracy. Uporządkowano plac przy szkole i przystąpiono do kopania fundamentów pod przyszłą świątynię. 8 września 1920 roku dokonano poświęcenia kamienia węgielnego. Na uroczystość tę ściągnęły tłumy z okolicznych parafii. Do zebranych wiernych kazanie wygłosił ksiądz prof. Cierniak z Nowego Sącza.
Wspólną pracą i wysiłkiem mieszkańców Stróż w roku 1923 stanęła świątynia w surowym stanie, bez sklepienia. Pierwsze uroczyste nabożeństwo zostało odprawione 30 września 1923 roku. Celebrował je Ksiądz Proboszcz z Wilczysk. Do końca 1923 roku i w 1924 roku wykonano sklepienie żebrowe w kościele i powzięto starania w Kurii Biskupiej o przysłanie księdza już na pobyt stały. 24 listopada 1924 roku do parafii przybywa ks. Władysław Kantor neoprezbiter z Lipnicy. 5 lipca 1925 roku przystąpił do budowy plebanii, którą ukończono w 1928 roku. 22 listopada 1928 roku została erygowana parafia Stróże – wyłączona z parafii Wilczyska. Kościół wybudowany w stylu gotyckim został konsekrowany w 1930 roku przez Arcybiskupa Leona Wałęgę.
W 1934 roku ksiądz Proboszcz zakupił do kościoła trzy dzwony:
- Piotr, Pius, Achilles – 800 kg,
- Maria, Leon, Franciszek, Edward – 500 kg,
- Jan, Antoni, Karol – 200 kg.
Dzwony te zostały zabrane w czasie II wojny światowej przez Niemców. Ksiądz Władysław Kantor rządził parafią do 1935 roku. Ze względu na zły stan zdrowia przeniósł się do swego rodzinnego domu w Lipnicy. W tym samym roku do parafii przybywa nowy proboszcz – Adolf Boratyński, który kierował parafią do 1967 roku. Z tego stanowiska odwołała go śmierć.
Krótki rys historyczny dotyczący Kościoła parafialnego w Stróżach pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny KrólowejPolski
Zbudowany w 1923 roku według projektu architekta Adolfa Juliusza Stopfa. Roboty prowadził budowniczy Roman Olszewski. Parafia powstała w 1928 roku. Kościół konsekrował Ks. Biskup Leon Wałęga w dniu 31 maja 1930 roku. Kościół neogotycki z cegły, kryty dachówką i blachą. Jednonawowy, z węższym prezbiterium i dwiema kaplicami po bokach nawy: od frontu kwadratowa wieża. Wewnątrz sklepienia neogotyckie. Dachy siodłowe, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę. Na wieży hełm w kształcie iglicy.
Polichromia wnętrza figuralna i ornamentalna. W latach 1968 – 1971 przeprowadzono kapitalny remont kościoła łącznie z nowym wystrojem wnętrza. Polichromię wykonano w 1970 roku według projektu St. Szmuca. Ołtarz „twarzą do wiernych” kamienny, wolnostojący oraz ambona i kamienna chrzcielnica wg. projektu prof. M. Stobierskiego. Droga krzyżowa wykonana techniką sgraffito.
W kaplicach znajdują się ołtarze neogotyckie, w nich rzeźby wykonane w 1960 roku:
·Matka Boża z Dzieciątkiem
·św. Antoni.
Trzy dzwony odlane w 1973 roku.
Adolf Juliusz Stapf – biografia.
Adolf Juliusz Stapf - urodził się w Tarnopolu w roku 1862 jako syn Sylwestra Stapfa, dyrektora poczty oraz Walerii z domu Reid, córki tarnowskiego aptekarza. Po ukończeniu szkoły realnej, studiował w latach 1879-1884 na wydziale budownictwa Politechniki we Lwowie. Według relacji córek Adolfa Stapfa, już podczas studiów, praktykował u swojego wuja, architekta Karola Polityńskiego. Współpracę tę kontynuował także po zakończeniu nauki, pracując z Polityńskim przy budowie Tarnowskiej Kasy Oszczędności i kościoła księży filipinów w Tarnowie. W 1889 r. otrzymał koncesję na stanowisko miejskiego budowniczego w Tarnowie i rozpoczął samodzielną działalność budowlaną otwierając w tym roku własne biuro architektoniczne.
Adolf Juliusz Stapf przedstawia się nam jako osoba mocno zaangażowana we wszelkie reformy i działania. Jego fachowość i wysokie kwalifikacje znalazły szybko uznanie w miejscowych kręgach.
Warto dodać, że z małżeństwa z Marią z domu Dziannot, rodem z Jordanowa, Adolf Juliusz Stapf miał cztery córki i sześciu synów, z których dwaj: Tadeusz i Roman, kontynuowali zawód ojca. Stapf zmarł w wieku 58 lat 20 sierpnia 1920 roku, w swoim domu przy ulicy Klikowskiej 6 (dziś Szopena). Przyczyną śmierci był rak żołądka. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na Starym Cmentarzu w Tarnowie.
Adolf Juliusz Stapf jest także autorem projektów licznych budowli sakralnych zbudowanych na terenie diecezji tarnowskiej, zaprojektowanych w stylu neogotyckim. Z roku 1886 pochodzi projekt neogotyckiej kapliczki w Tuchowie. Większe kościelne budowle projektował nieco później. Z dotychczasowych badań na ten temat wiadomo, że wiatach 1906-1909 (lub 1911) zbudowano według projektu Stapfa neogotycki kościół w Łękawicy, następnie w latach 1911-1912 kościół w Trzetrzewine. W dalszych latach projektowany przezeń kościół w Szynwałdzie (1911-1918), w Zdrochcu (1912-1913), i Cikowicach (1913-1918). W 1923 roku, już po śmierci architekta, wzniesiono według jego projektu, neogotycki kościół w Stróżach.
Kościoły autorstwa Adolfa Juliusza Stapfa
Adolf Juliusz Stapf jest autorem planów siedmiu kościołów znajdujących się na terenie obecnej diecezji tarnowskiej. W kolejności chronologicznej pierwszym tu jego dziełem była świątynia w Lubczy (1895-1900) a następnie kościół w Łękawicy (1906-1909 albo 1911). Z kolei w Trzetrzewinie (1911-1912), w Szynwałdzie (1911-1918), w Zdrochcu (1912-1913) i w Cikowicach (1913-1918), na końcu zaś, już po jego śmierci, zrealizowano projekt kościoła w Stróżach (1923).
Wszystkie te zaprojektowane i wybudowane kościoły, których autorem był Stapf, to neogotyckie i murowane z cegły świątynie, posiadające też elementy eklektyczne. Ponadto, jeśli idzie o rzut poziomy i ukształtowanie bryły, prawie wszystkie są do siebie bardzo podobne a niekiedy nawet identyczne. Są zazwyczaj jednonawowe, zbudowane na planie krzyża podłużnego. Charakter taki nadają im kaplice boczne, pełniące jakby rolę transeptu. Kaplice są zakończenie charakterystyczną ścianą prostą. Prawie wszystkie zostały pokryte dachami siodłowymi o krzyżujących się kalenicach, gdzie na ich przecięciu umieszczono wieżyczkę na sygnaturkę nakrytą ośmioboczną iglicą. Tak jest w Trzetrzewinie, Zdrochcu i Cikowicach. Kościół w Łękawicy posiada dach siodłowy, zaś wieżyczka na sygnaturkę została umieszczona na granicy nawy i prezbiterium. Kościół w Stróżach nie posiada wieżyczki z sygnaturką.
Warto zauważyć, że Stapf tylko w trzech w zaprojektowanych przez siebie świątyniach, zastosował wspinające się w górę i charakterystyczne dla neogotyku smukłe wieże. Na ogół stara się je lokalizować od frontu, na osi kościoła i zwykle licuje ona ze ściana frontową. Oprócz kościoła w Lubczy, podobnie usytuowane wieże zdobią jeszcze bryłę kościoła Szynwaładzie i w Stróżach. Wszystkie te zaprojektowane przez Stapfa wieże, zostały wybudowane na planie kwadratu i ubogacone zostały w detale architektoniczne.
Warto też dodać, że w przypadku kościoła w Szynwaładzie i Stróżach, tuż przy wieży frontowej Stapf zaprojektował też przylegającą do niej okrągłą wieżyczkę. Takie wieżyczki zastosował on także w kościele w Łękawicy i Cikowicach, gdzie zostały one dobudowane do dość wysokiej przybudówki, pełniącej w tym wypadku rodzaj kruchty, z wejściem głównym do wnętrza kościoła. Wszystkie te okrągłe przybudówki służą jako klatka schodowa na chór muzyczny.
Kościoły zaprojektowane przez Stapfa, o czym już mówiliśmy wyżej, to świątynie neogotyckie. Absyda tych świątyń kończy się zwykle trójboczną ścianą. Kościół w Lubczy jako świątynia trójnawowa, posiada prezbiterium węższe od korpusu. Taki sam układ posiada także kościół w Szynwaładzie. Podobne zwężenie prezbiterium posiadają jedno-nawowe kościoły w Łękawicy i Stróżach. W pozostałych, czyli w Trzetrzewinie, w Zdrochcu i w Cikowicach, prezbiterium ma tę samą szerokość co i nawa.